To rodzice są pierwszymi osobami, które zwykle są obserwatorami o największej sile oddziaływania. To zazwyczaj oni zauważają, że dziecko ma w czymś trudność. Na co zwrócić szczególną uwagę? Oto kilka symptomów, które u dzieci w młodszym wieku szkolnym (od ok. 6 do ok. 12 lat) sugerują konieczność konsultacji:

• nieadekwatne do przyczyny i występujące regularnie wybuchy złości,
• ciągła lub częsta agresja lub zachowania mające na celu wyładowanie się,
• zaburzenia snu (np. koszmary senne i lęki nocne, bezsenność lub nadmierna senność),
• unikanie podejmowania aktywności (zabawy),
• nadmierne zamartwianie się, obniżony nastrój i lęki,
• wzmożona aktywność ruchowa i/lub trudności w koncentracji,
• unikanie kontaktów z rówieśnikami i/lub członkami rodziny,
• znaczne obniżenie wyników w nauce,
• utrata zainteresowania szkołą,
• odmowa chodzenia do szkoły,
• odmowa brania udziału w zajęciach pozalekcyjnych i rodzinnych.

W wypadku zauważenia, że dziecko nie radzi sobie z własnymi uczuciami, zachowaniami lub czynnikami w środowisku społecznym ważna jest niezwłoczna reakcja „odpowiedzialnego dorosłego”.

W tym zakresie pomagają także prowadzone przeze mnie treningi rodzicielskie, czyli spotkania doradcze dla rodziców. Organizowane są one w postaci indywidualnych rozmów, a także zajęć grupowych.