To rodzice są pierwszymi osobami, które zwykle są obserwatorami o największej sile oddziaływania. To zazwyczaj oni zauważają, że dziecko ma w czymś trudność. Na co zwrócić szczególną uwagę? Oto kilka symptomów, które u dzieci w młodszym wieku szkolnym (od ok. 6 do ok. 12 lat) sugerują konieczność konsultacji:
- nieadekwatne do przyczyny i występujące regularnie wybuchy złości,
- ciągła lub częsta agresja lub zachowania mające na celu wyładowanie się,
- zaburzenia snu (np. koszmary senne i lęki nocne, bezsenność lub nadmierna senność),
- unikanie podejmowania aktywności (zabawy),
- nadmierne zamartwianie się, obniżony nastrój i lęki,
- wzmożona aktywność ruchowa i/lub trudności w koncentracji,
- unikanie kontaktów z rówieśnikami i/lub członkami rodziny,
- znaczne obniżenie wyników w nauce,
- utrata zainteresowania szkołą,
- odmowa chodzenia do szkoły,
- odmowa brania udziału w zajęciach pozalekcyjnych i rodzinnych.
W wypadku zauważenia, że dziecko nie radzi sobie z własnymi uczuciami, zachowaniami lub czynnikami w środowisku społecznym ważna jest niezwłoczna reakcja „odpowiedzialnego dorosłego”.
W tym zakresie pomagają także prowadzone przeze mnie treningi rodzicielskie, czyli spotkania doradcze dla rodziców. Organizowane są one w postaci indywidualnych rozmów, a także zajęć grupowych.